یکی گفت: آیه «إِنَّ اللَّهَ لَایَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ لِمَنْ یَشَاءُ؛ خداوند مشرک را نمیآمرزد و میآمرزد پایینتر از شرک را برای کسی که بخواهد.»
امام (ع) فرمود: نیکو آیهای است، اما امیدوارکنندهترین آیه قرآن نیست.
دیگری گفت: آیه «وَ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللَّهَ یَجِدِ اللَّهَ غَفُوراً رَّحِیماً؛ و کسی که به کاری زشت بپردازد یا بر خویشتن ستم کند و سپس از خدا آمرزش خواهد، خداوند را آمرزنده مهربان بیابد.»
امام(ع) فرمود: نیکو آیهای است، اما امید بخشتر از آن هم در قرآن هست.
یکی دیگر از حاضران گفت: آیه «قُلْ یَا عِبَادِى الَّذِینَ أَسْرَفُواْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ؛ بگو ای بندگانم که بر خود ظلم کردید، از رحمت خدا نا امید نباشید، که خداوند همه گناهان را میبخشد.»
حضرت فرمود: نیکو آیهای است، اما نویدبخشتر از این نیز در قرآن آمده است.
همچنین، هر کس آیهای میخواند و امام (ع) میفرمود خداوند سخنی امیدوارکنندهتر از این نیز گفته است. تا اینکه اصحاب از ایشان خواستند که خود بگوید کدام آیه، آبشار امید بر سر و روی بندگان است.
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: از رسول الله(ص) شنیدم که امیدوارکنندهترین آیه در قرآن، آن است که میفرماید: « وَ أَقِمِ الصَّلاهَ طَرَفَیِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ ذلِکَ ذِکْرى لِلذَّاکِرین؛ نماز را اقامه کن در ابتدا و انتهای روز و در میانههای شب. چرا که کارهای نیک (مانند نماز)، بدیها و آثار آن را محو میکند.»
سپس پیامبر (ص) فرمود: «ای علی، به خدایی که مرا به سوی مردم فرستاد، سوگند که اگر کسی برای وضو برخیزد، گناهان او میریزد تا آنگاه که از نماز بیرون آید. ای علی، نمازهای پنجگانه برای امّت من، مانند نهری است که پیش روی شما جاری است. آیا آن که روزی پنچ بار، در درون نهر میرود و خود را میشوید، پاکیزه نمیشود؟